UNESCO
Bois-du-Luc, Blegny-Mine, le Bois du Cazier en le Grand-Hornu zijn de vier mijnsites van Wallonië die zijn ingeschreven op de werelderfgoedlijst van UNESCO (Organisatie der Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur). Dit sinds de 36ste georganiseerde sessie in Sint-Petersburg in juli 2012. Van de werkomstandigheden tot de huisvesting, van het ontstaan van het steenkoolavontuur tot de machtsverhoudingen, van de sociale strijd tot de technologische vooruitgang, van de migratieroutes van de arbeiders tot de culturele vermenging die de mijn heeft voortgebracht; volgens Unesco vormen deze vier sites een uniek en samenhangend geheel met een universele en uitzonderlijke waarde. Ze tonen op een complementaire manier de industrie van steenkoolontginning die actief was van de 19de eeuw tot de tweede helft van de 20ste eeuw en liggen verspreid over een strook van 170 km lang die België van west naar oost doorkruist, vooral in Wallonië. Op deze strook lagen ooit wel honderden steenkoolwinningen, maar het grootste deel van de infrastructuur werd vernield. Gelukkig zijn deze vier sites gespaard gebleven en blijven ze nu nog steeds goed bewaard.
Van alle criteria die door het intergouvernementele Comité voor de bescherming van werelderfgoed zijn afgekondigd, waren er twee in het bijzonder die de aandacht van de jury hebben getrokken betreffende Bois-du-Luc:
- Criterium II | Getuigen van een aanzienlijke verandering van invloeden gedurende een gegeven periode of een bepaalde culturele oppervlakte op vlak van ontwikkeling van architectuur of technologie, stedenbouw of landschapsontwerp.
- Criterium IV | Een opmerkelijk voorbeeld geven van een soort bouwwerk of een architectonisch of technologisch geheel of van een landschap dat een of meerdere belangrijke periodes uit de menselijke geschiedenis toont.
Deze vier grote Waalse mijnsites zijn complementair en zijn dus als een geheel ingeschreven op de werelderfgoedlijst. Ze vormen een groter geheel dan andere uitzonderlijke realisaties uit het industriële tijdperk zoals bijvoorbeeld de site van Zollverein in Duitsland, New Lanark in Schotland of Blaenavon in Wales.